Documentaire van Nathalie Toisuta over het leven van Ed van Thijn (16 augustus 1934 – 19 december 2021) 

Als achtjarig Joods jongetje belandt Ed van Thijn in Kamp Westerbork, na een razzia tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij weet te ontsnappen en duikt twee jaar onder, maar op zijn tiende belandt hij na verraad voor de tweede keer in Kamp Westerbork. Hier maakt hij de bevrijding mee. Na de oorlog komt hij bij een kinderpsychiater die hem elektroshocktherapie geeft. Als gevolg hiervan besluit hij vijftig jaar lang te zwijgen over zijn oorlogservaringen, wat een ongewild grote impact op zijn directe omgeving heeft. Op 19 december 2021 is Ed van Thijn, de langstzittende burgemeester van Amsterdam, op 87-jarige leeftijd overleden. Intimi en de oud-politicus zelf vertellen over zijn leven en de impact van zijn zwijgen. Hoe kijkt Ed terug op zijn leven en oorlogsverleden? Wat heeft zijn zwijgen hem gekost en wat heeft het opgeleverd? En hoe ervoer zijn directe omgeving die stilte? '2Doc: Een oorlog die nooit overging’ is op 4 mei om 19.05 uur te zien bij BNNVARA op NPO 2. 

Niet alleen Ed van Thijn zelf ondervond de gevolgen van de oorlog, maar ook zijn directe omgeving. In de documentaire doorbreken tevens zijn dochters Carla en Marion van Thijn, kleindochter Lisa Koppes van Thijn en vrouw Odette weifelend de stilte en vertellen zij over de impact van Ed zijn zwijgen, dat ook in de generaties na hem nog altijd voelbaar is. Daarnaast vertellen zijn vrienden en tevens collega's Geert Mak en Lodewijk Asscher over hoe zij hem, hun vriendschap en werkrelatie hebben ervaren. Als laatste komen ook de zoon van de destijds 22-jarige Herman Flim, die de achtjarige Ed van Thijn achter op zijn fiets naar zeven verschillende onderduikadressen bracht, en Willem van Bennekom, auteur van zijn biografie ‘Leven als Opdracht’, aan het woord.  

Ed van Thijn in zijn allerlaatste interview voor de media in 2020: ’Ik kan met geen mogelijkheid op 4 en 5 mei naar de televisie kijken. Ik heb aan een stuk door gehuild. Als een man van 86 heb ik uren zitten huilen. De prijs die ik nu betaal zijn tranen, tranen en nog eens tranen. Terwijl ik een paar jaar geleden een spreker was bij dat soort gelegenheden. Het hele land werd gevraagd om op dat soort dagen een getuigenis af te leggen, maar ik zou er nu niet meer aan moeten denken.’